UBA i ich zabawki

[Alisea]

A dekret na uwolnienie od misji i straznikow czytales ?  wydaje mi sie ze moze pomoc - sam z reszta widzisz jaka cene zaplaciles za trzymanie sie swoich misji - poafirmuj sobie moze tez sens zycia - zeby Ci czasem nie przyszlo do glowy odfrunac jak puscisz kody i misje pozdrawiam

[lukaszlm]

laka,

A ja długoo długo, nie ogarniałem tej mądrości, bo ciągle mi się mądrość z wiedzą kojarzyła, teraz mądrość kojarze bardziej z taką mądrością natury, że samo się dzieje i dzieje się harmonijnie, i tak kojarze mądroś boga, że się dzieje w harmoni z miłością i się wszystko bezwisiłkowo układa, to dopiero mądrość.

[Witek D.]

Żeby tu przetrwać nie widząc tak naprawdę w tym sensu, musiałeś sobie to powtarzać żeby było w Tobie choć trochę chęci do życia i egzystowania tu.

Tak jak wcześniej pewnie to nie było motywacją do życia tutaj, ale warto ustalić sobie że "Celem mojego życia tu jest szczęście, radość i przyjemność czerpana z bycia tu".

[Laka]

Clint
TAk Cie czytam i coś poczulam znajomego:)
To co piszesz o tym leku przed zobaczeniem, to moze byc kluczowe do puszczenia.

W Boską miłość jeszcze wierzę. W Boską moc już średnio. A w Boską mądrość? A jest taka?

[Tristen]

Miało to też związek z tym, żeby nie odwracać uwagi od misji - wraz z takimi kodowaniami tworzyły się na gruncie przekonania "nie jestem stąd, mam tu tylko coś do zrobienia" blokady odczuwania przyjemności w materii i cieszenia się życiem tu. Po prostu radość i przyjemność nie była dopuszczana, jakby się pojawiała, to było z wewnątrz napomnienie typu "nie po to tutaj jestem" itp.

Tak więc fakt że się nie chce, może wynikać właśnie z problemu z przepuszczeniem czystej radości i przyjemności z życia tu:) I pewnie przyzwyczajenia po dłuższym czasie.

Jakbym czytal o sobie! Jeszcze w tamtym roku zdarzalo mi sie zamykac w moim ,,klasztorze" (pokoju), nie wychodzac prawie w ogole do ludzi, czytac ksiazki duchowe i napawac sie myslami typu ,,mam misje", ,,jestem inny niz wszyscy", ,,na pewno tutaj bedzie mi zle ale musze spelnic misje aby powrocic tam skad przyszedlem' i wiele innych tego typu. Nic dziwnego, ze mam takie problemy w zyciu i ze zycie mnie nie cieszy....

Jak teraz sobie przypominam, to zaczynam sie dziwnie patrzec na siebie a w glowie powstaje zapytanie ,,czy to na pewno bylem ja?" bo to brzmi jak jakas hipnoza doslownie...

[Olga]

dobry tytuł:)
ja wciąz odkrywam zabaweczki uba.

[Clint]

No w sumie mogę popracować nad obiema cechami jednocześnie - nie wiem czemu sobie założyłem, że powinna być jedna na raz

[Leszek.Zadlo]

łatwośc I radośc, a nie zamiast!

[Clint]

Hmm, chciałem zacząć kontemplować "łatwość" zamiast "radości", aby wspomóc moje chęci do ruszenia tyłka, ale z tego co piszesz wynika, że lepiej chyba będzie kontynuować to co zacząłem

[Witek D.]

Miało to też związek z tym, żeby nie odwracać uwagi od misji - wraz z takimi kodowaniami tworzyły się na gruncie przekonania "nie jestem stąd, mam tu tylko coś do zrobienia" blokady odczuwania przyjemności w materii i cieszenia się życiem tu. Po prostu radość i przyjemność nie była dopuszczana, jakby się pojawiała, to było z wewnątrz napomnienie typu "nie po to tutaj jestem" itp.

Tak więc fakt że się nie chce, może wynikać właśnie z problemu z przepuszczeniem czystej radości i przyjemności z życia tu:) I pewnie przyzwyczajenia po dłuższym czasie.

[Clint]

Odliczyłem sobie dzisiaj ciekawe kodowania od UBA. Żeby obrzydzić mi materię i zachęcić do uciekania od niej, wykorzystali moją słabość jakimi były... wzorce odrzucenia. Wkodowano mi wyobrażenie jakoby pierwotni mieszkańcy materii mieli wyczuwać, że nie jestem stąd, więc zawsze będę odstawał, będę nieakceptowany i nigdy nie będę mógł się tutaj dopasować. Oprócz tego klasycznie kodowano, że jako anioł jestem tutaj na innych zasadach niż ludzie, że to jest ich dom, a my możemy tu tylko spełniać określone role (chyba nie muszę pisać jakie ) - stąd poczucie bezsensu i kompletny brak motywacji do wikłania się w działania materialne.

Wszystko było u mnie oparte jeszcze na paraliżującym lęku przed zobaczeniem jak jest naprawdę, opartym na poczuciu że utknąłem tutaj, więc nie chce wiedzieć na co zostałem "skazany".